Ochrona ptaków strefowych na Lubelszczyźnie

W ramach projektu zostanie opracowany i wykonany szeroki pakiet działań ochronnych. Na początku będą przeprowadzone badania fitosocjologiczne siedlisk oraz badania zasobów pokarmowych w celu precyzyjnego określenia zagrożeń orlika krzykliwego i gadożera. Zostanie także dokonana kompleksowa inwentaryzacja wybranych gatunków wraz z szukaniem nowych gniazd. Ważnym efektem działań przeprowadzonych w ramach projektu będzie aktualizacja i tworzenie nowych stref gniazdowych. Tworzenie takich stref wokół gniazd gatunków „strefowych” zabezpiecza ich lęgi oraz siedliska przed płoszeniem związanym głównie z gospodarką leśną, łowiecką oraz turystyką. W chwili obecnej na terenie województwa lubelskiego funkcjonuje ponad 300 „ptasich” stref ochronnych powołanych decyzją Regionalnych Dyrekcji Ochrony Środowiska (RDOŚ) w Lublinie i Rzeszowie. W oparciu o wyniki powyższych badań i działań będzie wypracowana strategia ochrony ptaków strefowych na Lubelszczyźnie, ze szczególnym naciskiem na lokalizację siłowni wiatrowych i innej infrastruktury.

Aby stworzyć dogodne warunki gniazdowania dla puchacza, orlika krzykliwego i bociana czarnego, zostanie zainstalowanych 75 platform gniazdowych. Będą one zbudowane w pobliżu wszystkich rewirów puchacza, a także w wytypowanych rewirach bociana czarnego oraz orlika krzykliwego.

Kolejnym zabiegiem ochroniarskim jest przemieszczanie młodszego pisklęcia orlika krzykliwego do gniazd ze stratą lęgu. W wyniku procesu zwanego kainizmem, młodsze pisklę prawie zawsze zostaje zabite przez starsze rodzeństwo. W przypadku ptaków ze stratą, młodsze pisklę zostanie oddane pod opiekę terytorialnym ptakom ze stratą.

Ponadto zostaną przywrócone dogodne warunki siedliskowe dla orlika krzykliwego na 100 ha porzuconych, zarastających łąk, poprzez ich odtwarzanie. Jest to klasyczny zabieg ochroniarski dla ptaków, które potrzebują łatwego dostępu do ofiar (bociany, ptaki drapieżne), a więc relatywnie krótkiej trawy. W przypadku porzuconych łąk, po kilku latach stają się one zbyt zarośnięte, a dostrzeżenie, czy nawet poruszanie się w takich siedliskach jest dla tych ptaków utrudnione.

Aby zmniejszyć śmiertelność w wyniku porażenia prądem, na 100 transformatorach, które znajdują się w obrębie żerowisk ptaków drapieżnych zostaną zainstalowane izolatory. Ma to szczególne znaczenie dla ptaków drapieżnych, puchacza oraz bociana czarnego. Ptaki, zwłaszcza młode wykorzystują takie miejsca jako potencjalne czatownie lub miejsca odpoczynku.

Inne zabiegi dotyczą populacji włochatki w ostojach Lasy Janowskie i Puszcza Solska. Niestety od kilku lat obserwuje się w drzewostanach gospodarczych zanik optymalnych siedlisk – starych, ponad 120 letnich drzewostanów sosnowych z dziuplami po dzięciole czarnym. Bazując na doświadczeniach ornitologów ze Skandynawii planujemy wywiesić w rewirach włochatki budki lęgowe (w sumie 80 sztuk). Ponadto chcemy zabezpieczyć je przed kuną leśną montując do pnia kołnierz cienkiej blachy, który uniemożliwi zniszczenie lęgu przez drapieżnika.

Z pewnością szerokie oddziaływanie na lokalne społeczności będą miały działania edukacyjno-promocyjne, skierowane bezpośrednio do rolników oraz dzieci, które będą miały za zadanie m. in.:

• uświadomienie różnic między gatunkami rzadkich ptaków strefowych,

• wzbudzenie w lokalnej społeczności dumy z miejsca, z którego się wywodzi,

• podniesienie poziomu wiedzy na temat przyrody Natura 2000, a w szczególności ornitofauny tego obszaru,

• uświadomienie szkodliwości trucia lisów padliną zatrutą furadanem.